Roman Dzioboń urodził się 6 października 1932 roku w Nowym Targu, jako syn  Stanisława i  Marii z domu Słowakiewicz. Jego ojciec - typowy dwuzawodowiec jak wielu ówczesnych mieszkańców stolicy Podhala, pracował na gospodarstwie rolnym o powierzchni 2 ha, trudniąc się jednocześnie szewstwem. Matka głównie zajmowała się domem. Mieli pięć córek i jednego syna.
Roman  Dzioboń od  dziecka   pomagał  rodzicom  w "gazdówce" głównie pasąc owce i krowy.
W swoim rodzinnym mieście Nowym Targu najpierw ukończył szkołę powszechną, a następnie Gimnazjum im. Seweryna Goszczyńskiego.
Po maturze studiował na wydziale stomatologicznym Akademii Medycznej w Krakowie.
Z dyplomem ukończenia tej uczelni wrócił w 1955  roku  na  Podhale.   Przez  kilka  lat  pracował w różnych pracowniach stomatologicznych w Nowym Targu i    okolicy.   Od   1963   rozpoczął    pracę w Przychodni Rejonowe w pobliskich Szaflarach.

Zauroczony pięknem ziemi,  na  której  żyje  -  od  początków  lat  80.  pisze  wiersze  i  gawędy w gwarze nowotarskiej. Debiutował w roku 1985 na łamach "Podhalanki". Wiersze jego drukowały także redakcje pism "Podhale", "Ojcowizna" i "U Świętej Katarzyny".  W  1990 r.  Oficyna  Podhalańka w Krakowie wydała jego tomik poetycki "Gazdówka w mieście". Krytyka literacka uznała ten tomik za "widomy znak, że w pełnym mgieł i wilgoci zapadlisku między dwoma Dunajcami, w Mieście, które ogłuszone cywilizacyjnym zgiełkiem, powoli traci korzenie i pamięć - tli się ciągle potrzeba wzruszeń potrzeba rozumienia i opisywania mową wiązaną bliskiego świata, potrzeba ocalenia wszystkiego co drogie sercu" /Z. Szopińska: Poetycka gazdówka Romana Dziobonia. -Podhale, nr 5, 1991/